Nederland mijn vaderland
Wat gebeurt er toch met je?
Je kunt er niet omheen,
Of je nu krant, TV of facebook opent
De wereld staat op plaatsen letterlijk in brand
En wij, wij verliezen ons in een woordenstrijd,
omdat “Ons Nederland” onder vuur zou liggen
Bommen op Syrië, martelingen in Eritrea en kille armoede van 2,5 miljard wereldburgers
Ze krijgen nauwelijks dezelfde aandacht als azc’s in de polder, siliconen in het ziekenfonds en halal-vlees in het supermarkt schap
Hoe kun je dat verdragen?

En wat is dan “ons Nederland”?
Als Maxima zegt dat de Nederlandse identiteit niet bestaat
Valt het halve land over haar heen.
Maar wat heeft  ze gelijk.
Want als je zegt dat mensen zich aan onze normen en waarden moet houden
Over wiens normen en waarden heb je het dan?
Die van de bankier aan de zuidas?
De dominee uit de bible belt?
Je oom en tante, je buurman, je baas, of vooral jouw normen en waarden

Dagelijks is  zichtbaar dat Nederland niet één mening heeft
Of het nu gaat om Griekse schulden, Zwarte Pieten of vluchtelingen
Het land wordt verscheurd in voor en tegen
We laten ons bang maken dat onze normen en waarden, onze veiligheid en onze belastingcenten in het geding zouden zijn
En intussen staan we toe dat we onze menselijkheid, onze privacy en onze vrijheid dreigen te verliezen
Hoe kun je dat verdragen?

Bijna een jaar geleden zag ik op Youtube een Duitse nieuwslezeres
Ze pakte de camera nadat het journaal was afgelopen
Ze sprak haar kijkers toe en zei ongeveer het volgende:
Vroeger bleef brute onverdraagzaamheid binnenskamers
Je was een outcast als je je racistisch of fascistisch uitsprak
Maar nu moet alles gezegd kunnen worden
En dat hebben we geweten
Het wordt van de daken geschreeuwd.
De straten worden ermee gevuld
Het klinkt zo hard en lijkt zo massaal
Dat je zou kunnen denken dat blijkbaar iedereen het vindt.
Dat ook jij en ik het vinden.
Hoe kun je dat verdragen?

Haar oproep was dan ook:
Alsjeblieft, verdraagzame meerderheid blijf geen stille meerderheid
Spreek je uit. Voor redelijkheid, voor verbinding,
Voor oplossingen in plaats van voor problemen

Alleen, zodra je teveel hamert op het aambeeld van verdraagzaamheid
Komen al snel de tegenwerpingen
We moeten dingen immers wel blijven benoemen
Alleen, verdragen gaat volgens mij niet om “niet benoemen”, wegkijken of goedpraten

Verdraagzaamheid gaat voor mij om “iedereen omarmen”.
Hoe anders de afkomst of de mening of het geloof van de ander ook is.
En áls iemand bewijst dat hij het werkelijk niet waard is om omarmd te worden
Dan hebben we gewoon een prima rechtssysteem.
Omarmen, het mooie ervan is
Ons land werd er ooit heel succesvol van
Het succes van tolerant Holland is immers mede gebouwd op de komst van Portugese joden, Franse hugenoten, Antwerpse diamantairs. Vluchtelingen van vroeger. Waarom zou het nu anders zijn?

Verdraagzaamheid gaat voor mij om “het benadrukken van het goede”
Het mooie is, het geeft zoveel meer energie en creëert zoveel meer kansen.
Helaas, het kan zo mooi niet zijn of het kent ook misbruik. In de bijstand, met subsidies, belastingaftrek en ja ook met asielrecht. Alleen, dan moet je het niet afschaffen. Aanpakken is dan de oplossing, zodat het goede kan blijven bestaan.

Verdraagzaamheid gaat voor mij om “geen problemen benoemen voordat ze er zijn”
Het mooie is, je leven wordt er zo veel mooier en makkelijker van.
Heb je je ooit afgevraagd hoe het komt dat altijd als je problemen hebt, je er zelf bij bent? Soms kun je een probleem het beste oplossen door er geen probleem van te maken.

Is dat allemaal kinderlijk naïef? Wellicht? Waarschijnlijk!
Maar dat maakt mij niet uit.
Liever kinderlijk naïef en gelukkig en vrij.
Dan te voorzichtig en bang, boos en gevangen.

En als ik me toch zorgen maak over mijn vaderland
Dan vrees ik niet voor onze kerktorens, onze varkenshaas of onze minirokjes
Dan vrees ik voor de bereidheid risico te lopen,
Te accepteren dat je niet alles vooraf kunt voorzien of voorkomen
Dan vrees ik voor de bereidheid ons onbevooroordeeld open te stellen voor het onbekende en onbekenden
Te accepteren dat niet alles en iedereen goed is, maar de meesten wel
Dan vrees ik voor het besef wat een verschrikkelijke mazzel we hebben dat we geboren zijn op een plek op aarde die niet alleen belachelijk welvarend en veilig is, maar vooral ook zeer vrij en verdraagzaam.
Te accepteren dat iedereen van de wereld is, en de wereld van iedereen.
Dan vrees ik voor het besef dat je vrijheid niet kunt verdedigen door hem in te perken
Te accepteren dat je verdraagzaamheid nooit kunt verdedigen door andere mensen buiten te sluiten

En dan vind ik het fantastisch dat we als stille meerderheid opstaan om welkom te heten en te helpen
Om een avond als vanavond te organiseren en ons uit te spreken
Om van de daken te schreeuwen dat verdragen het begin van vrijheid is
Om te laten zien hoe mooi ons Nederland is.